Son vakitlerde birtakım haberler doksanlı yılları yaşayan gazetecilerde bir “dejavu” tesiri yaratıyor. O devrin değerli aktörleri şu yahut bu biçimde yeni haberlerle yine gündeme geliyor. Bunlardan sonuncusu, birkaç gün evvel Semih Tufan Gülaltay’ın bir gece yarısı işyerine yapılan baskında bir kişinin ölmesi, gerisinden kendisinin cumhurbaşkanına hakaret suçlamasından tutuklanması oldu. Gülaltay’ın ismi her gündeme geldiğinde, yanına “İHD Genel Lideri Akın Birdal’a suikast yapan kişi” notu düşülür.
Her ne kadar Akın Birdal suikastçısı olarak Gülaltay’ın ismi anılsa da bu aksiyonu Türk İntikam Tugayı (TİT) üstlendi. Hatta yalnızca Akın Birdal’ı değil; 12 Eylül öncesi devrimci ve ilerici olarak kamuoyunda bilinen isimlere yönelik suikastları da Türk İntikam Tugayı üstlendi. Ama işin farklı yanı, gerçekte bu türlü bir örgütün olmamasıdır. Türkiye’de kontrgerilla, işlediği cinayetlerde bu imzayı kullandı. Semih Tufan Gülaltay’ın yakalanmasına kadar bu örgütle ilgili açılan bir dava yok. 12 Eylül öncesindeki cinayetleri işleyenlerse, o devir MHP ile kontaklı olarak anılan paramiliter gruplardı.
AKIN BİRDAL SUİKASTI
1996 yılında gerçekleşen Akın Birdal suikastı değerli dönüm noktalarından biri. Atak öncesinde, ‘uygun’ bir atmosfer oluşturulmuştu. Bugün, kıymetli davalarda karşımıza çıkan, absürd denebilecek suçlamaların bir örneği o yıllarda yaşanmıştı. Ancak elbette birinci örneği değildi. Nazım Hikmet’in Donanma Davası’ndan tutun da 6-7 Eylül olaylarının akabinde sosyalistlerin tutuklanmasına, Atatürk Kültür Merkezi yangınından, 12 Eylül davalarına kadar dezenformasyon eseri çok dava yaşandı.
ŞEMDİN SAKIK TABİRLERİYLE ‘ANDIÇ’ DEVREDE
O yılların en değerli olaylarından birisi, PKK’nin kıymetli isimlerinden Şemdin Sakık’ın Türkiye’ye getirilişiydi. Her ne kadar ‘operasyonla yakalandığı’ söylense de Sakık’ın gelişinde, Abdullah Öcalan ile yaşadığı uyuşmazlık nedeniyle örgütten ayrılmasının belirleyici olduğu biliniyordu. Sonuçta Şemdin Sakık sorguya alınmıştı. Lakin kısa bir mühlet sonra devrin medyasında ‘amiral gemisi’ sayılan Hürriyet’in ve bir numaralı rakibi Sabah’ın sayfalarında Şemdin Sakık tabirlerinde yer aldığı belirtilen kısımlar yayınlandı. Bu metinlerde Hürriyet ve Sabah’ta da yazıları yayınlanan Mehmet Ali Birand, Cengiz Çandar ve Yetenekli Kaynak üzere isimlerin yanı sıra; Refah Partisi milletvekili olan ve insan hakları konusundaki çalışmalarıyla tanınan Fethullah Erbaş, Gündem’de yazan Yalçın Küçük ve İnsan Hakları Derneği (İHD) Lideri Genel Lideri Akın Birdal hakkında akıl almaz suçlamalar yer alıyordu. Sakık’ın sözüne nazaran, birbirinden çok farklı siyasi görüşlere sahip bu isimler “Abdullah Öcalan’ın talimatı ile” hareket ediyorlardı. Üstelik bu faaliyetleri için PKK’den para da alıyorlardı.
Bu ‘sızdırma’ dokümanlar yayınlanırken ne gazeteciliğin temel kurallarına uyuldu ne de bir “mantık” silsilesi arandı. O denli ki bu gazetelerde yazan gazeteciler bile “hainlerin” kimliğini merak etmişlerdi. Hatta Hürriyet’in o dönemki başyazarı Oktay Ekşi, birinci sayfadan yayınlanan yazısında “Tanıyalım Bu Alçakları” başlığı ile bir yazı yazdı. Ancak “alçaklardan” kimileri tıpkı binadaki bir öbür odada yazısını yazıyordu!
AKIN BİRDAL VE FETHULLAH ERBAŞ AMAÇTA
Kendi müelliflerini da suçlayan gazetelerden Sabah, haberlerde Fethullah Erbaş’ı, Hürriyet ise İnsan Hakları Derneği Lideri Akın Birdal’ı öne çıkarmıştı. Bugün de aşina olduğumuz bir “cadı avı” başlamıştı. Bu gazeteciler ve insan hakları savunucuları, sadece işlerinden olmakla kalmamış, devrin politik atmosferi açısından bir anda namlunun ucuna yerleşmişlerdi. Sonraki yıllarda bizim de röportaj yaptığımız birtakım itirafçılar, devrin en ünlü gazetecileri olan bu şahısları vurmak için meskenlerinin önlerinde keşif yaptıklarını açıklamışlardı.
Bu türlü bir ortamda elbette en savunmasız ve birinci amaçta olanlar, insan hakları savunucuları ve sosyalistlerdi. Akın Birdal suikastı işte bu türlü bir atmosferde gerçekleşti. Tüm bunlar yaşandıktan sonra Şemdin Sakık, yargılandığı birinci duruşmada medyaya yansıyan tabirleri vermediğini söyledi. Yani bu “ifadeler” basına birileri tarafından servis edilmişti.
TETİKÇİLERDEN BİRİ 18 YAŞINDAN KÜÇÜKTÜ
12 Mayıs 1998’de, İnsan Hakları Derneği’nin Ankara’da bulunan genel merkezine gelen iki genç, bir yakınlarının gözaltına alındığını söyleyerek Akın Birdal ile görüşmek istedi. Görüşme sırasında silahlarını çektiler lakin Akın Birdal bedenine isabet eden kurşunlara karşın kendini muhafazaya, saldırganları dışarı atmaya çabaladı. Bu sırada bedenine yedi kurşun isabet etmişti. Birdal’ın yaşaması bir mucizeydi. Saldırganlar olay yerinden kaçmış, suikasti TİT üstlenmişti. O güne kadar İHD’nin 15’e yakın üyesi çeşitli ataklarda hayatını kaybetmişti. Lakin Akın Birdal üzere saygın bir insan hakları savunucusunun vurulması önemli reaksiyon yarattı. Tetikçilerden biri, daha evvel misal birçok cinayette olduğu üzere 18 yaşından küçüktü.
‘CİNAYETİ ‘YEŞİL’ TASARLADI’
Devrin başbakanı Mesut Yılmaz da dahil birçok siyasi parti atağa reaksiyon gösteren açıklamalar yaptı. Tetikçiler kısa müddette yakalandı. Bahri Eken ve 17 yaşındaki Kerem Deretarla’nın yakalanmasının akabinde polis, Semih Tufan Gülaltay’ın ismine ulaştı. Aslında hem olayda kullanılan tetikçiler hem de akabinde yakalanan isimler, o devir mafyanın en çok yaptığı iş olan çek-senet tahsilatlarında kullanılan bireylerdi. Hazırlanan iddianamede, hakkında çok somut bilgi olmayan birçok faili meçhul cinayette ismi geçen “Yeşil” kod isimli Mahmut Yıldırım da yer aldı. İddianamede, Mahmut Yıldırım’ın yani ‘Yeşil’in Semih Tufan Gülaltay ve astsubay Cengiz Ersever ile birlikte 1996 yılında “Türk İntikam Tugayı” isimli örgütü kurdukları ve çeşitli suikastlar yaptıkları belirtildi.
Her ne kadar olayı gerçekleştiren ve tasarlayanların “Yeşil” ile birlikte Semih Tufan Gülaltay olduğu sav edilse de Akın Birdal, Ulusal Güvenlik Şurası toplantılarında dahi gayeye konan bir isimdi.
19 YIL CEZA ALDI
İşte Semih Tufan Gülaltay, bu olaydan sonra kamuoyunun gündemine girdi. Akın Birdal suikastından ötürü 19 yılı aşan bir ceza aldı. Fakat 4,5 yıl sonra kaideli tahliye maddesinden faydalanarak mahpustan çıktı. Cezaevinden çıktıktan sonra daha “siyasi” bir kişilik imgesi vermeye başladı. Onu, cezaevi sonrası Türk Solu mecmuası ofisinde düzenlediği bir basın toplantısında görmüştük. Toplantının konusu, Avustralya’nın Çanakkale’de şehitliklerin etrafındaki toprakları satın aldığı ve “Gelibolu Yarımadası’nı ele geçireceği” biçimindeki savlardı. Duyanı tebessüm ettirecek argümanları, Gülaltay büyük bir ciddiyetle aktarıyordu.
2005 yılında, Ulusal Birlik Partisi ismiyle kurulan bir partinin genel lideri oldu. Lakin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı çek senet tahsilatından, cinayete kadar birçok olayın faili olarak ceza almış bir kişinin, siyasi parti lideri olmasının kanuna karşıt olduğuna hükmederek istifasını istedi. Bunun üzerine Semih Tufan Gülaltay, parti başkanlığından ayrılmak zorunda kaldı. Partisinin birtakım toplantılarına emekli generaller Hurşit Tolon ve Şener Eruygur üzere isimler de katılmıştı. Bu ortada “Tanrı’nın Türkleri” üzere isimler taşıyan kitaplar yayınlamaya başladı. Birtakım kitaplarda ise direkt Fethullah Gülen’i maksat alıyordu.
SUİKASTI SAVUNDU
Ergenekon operasyonlarının başlamasının akabinde 2008 yılında, Semih Tufan Gülaltay tekrar tutuklandı. Ergenekon davaları sırasında yaptığı savunma, aslında girdiği ilgilerin boyutunu gösteriyordu. Gülaltay mahkemede, Akın Birdal suikastını savundu: “Bu olaya azmettiren Cengiz Ersever, beni tanıyan ve ofisime gelip giden birçok astsubaydan biridir. Ofisimde gece bekçiliği yapan şahısla olayı gerçekleştirmiştir. Yargıtay’da beraatım istenmesine karşın bu davadan ceza aldım. Akın Birdal, bana nazaran bir vatan hainidir. Onu vuran insanların reaksiyonlarını doğal karşılıyorum. Ben de karşılaşsam, yapmış olabilirdim. Fakat olaydan sonradan haberim oldu. Birdal olayı ve Türk İntikam Tugayı (TİT), Mehmet Eymür ile takımının bana yakıştırmasıdır.”
‘YEŞİL’ İLE BİRLİKTE ÇALIŞTIĞINI KABUL ETTİ
Gülaltay’ın, MİT Kontrterör Dairesi eski lideri Mehmet Eymür’e yaptığı suçlamalardan ortalarında önemli bir hasımlık olduğu anlaşılıyordu. Lakin Gülaltay’ın açıklamalarında en değerli detay, “Yeşil” kod isimli Mahmut Yıldırım ile ilgili kısımlardı. Gülaltay, Yeşil ile ilgili detaylı açıklamalar yapan, onu tanıdığını ve birlikte çalıştıklarını kabul eden üç bireyden biri oldu. Öteki iki bireyden biri Kocaeli’de bir mafya kümesinin önderi olan Haydi Özcan’dı. Haydi Özcan da Yeşil ile tanıştığını sonraki yıllarda kabul etmiş, “Abdullah Çatlı’nın kendisini öldürmesine Yeşil’in pürüz olduğunu” söylemişti. Üçüncü isim ise Yeşil’in kendisine çalıştığını kabul eden Mehmet Eymür’dü. Eymür, Yeşil’in Mahmut Yıldırım ismine düzenlenmiş kimliğini kendi sitesinde yayınlamıştı.
Gülaltay, MİT’te Mehmet Eymür’ün yardımcısı olduğunu sav ettiği Duran Fırat isimli bir kişi tarafından Ankara’daki bir restoranda Mahmut Yıldırım ile tanıştırıldığını ve masada o devir bakanlık yapan bir kişinin daha olduğunu söyledi. Gülaltay’a nazaran, Yeşil o periyot milletvekillerinden bakanlara kadar çok sayıda kişi ile Ankara’da açık olarak görüşüyordu.
‘YEŞİL’İ HERKES TANIYORDU’
Elbette Gülaltay’ın açıklamalarının içinde akıl hudutlarını zorlayan kısımların varlığı, anlattıklarına kuşku ile bakmamıza neden oluyor. Lakin Yeşil ile ilgili anlatımları çok fazla detay içeriyordu: “Savcılara cürüm duyurusunda bulunuyorum. Mahmut Yıldırım kayıptır, lakin Mehmet Eymür bir televizyon programında Yıldırım’ın öldürüldüğünü söyledi. İstanbul’da ülkücülük yapmak kolay. Mahmut Yıldırım, bu ülkeye hizmet etmiştir. Bingöl’de hangi jandarma kumandanı gelse, meskenine giderdi.”
Gülaltay, Ergenekon operasyonundan tutuklanmasından 6 yıl sonra ise 2014 yılında, uzun tutukluluk münasebeti ile tahliye edildi. Bu tahliyeden sonra sessizliğe büründü. Fakat Sedat Peker’in açıklamalarının başlaması ile birlikte Gülaltay da Youtube üzerinden yayınlarına başladı. Tekrar “derin komplo teorilerini” gündeme getiriyordu. Açıklamalarının içinde “tarikat şövalyeleri” üzere isimler çokça geçiyordu. Ama bunlar neye ve kime karşı olduğu, ne amaçladığı aşikâr olmayan açıklamalardı. Örneğin, Sedat Peker’in SADAT açıklamasına karşı SADAT’ı savunuyor, CHP’nin bir “milis örgütü” kurduğunu argüman ediyordu. Ama akabinde çabucak Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ı maksada koyan açıklamalar da yapıyordu.
GÜLALTAY’IN OFİSİNE HÜCUM
Gülaltay son periyotta evvel 25 Mayıs’ta ofisine yapılan atak ile gündeme geldi. Maltepe’deki ofise gece 03.00 sıralarında gelen iki saldırgan, evvel işyerinin önündeki otomobilini kurşunlamış sonra içeri girip ikinci kata çıkarken, seslere uyanan Gülaltay’ın sürücüsünün açtığı ateş ile karşılaşmışlardı. Burada saldırganlardan birisi ölmüş, oburu ise kaçmayı başarmıştı. Atak, gerçekleştiği haliyle çok garipti. Gülaltay olaydan sonra işyerinde yaptığı açıklamada, “FETÖ, PKK üzere örgütleri” suçlamıştı. Ama işyerinin önüne geldiklerini haber verircesine aracının kurşunlanması, akabinde ofis binasına girilmeye çalışılması, ne klasik mafya usullerine ne de profesyonel örgüt ataklarına benziyordu.
Akabinde 28 Mayıs’ta, Semih Tufan Gülaltay Cumhurbaşkanı’na hakaretten tutuklandı. Lakin bu tutuklamanın toplumsal medyada yaptığı hangi açıklamasından ötürü olduğu öğrenilemedi. Yaptığı açıklamalara bakılarak, karşımızda yalnızca kendini kurtarmaya çalışan bir yeraltı dünyası figürü mü var, yoksa devlet içindeki çatışmaların taraflarından birisi olarak maksat alınan biri mi, anlamak pek mümkün değil. Bu tutuklamadan anladığımızsa, doksanlı yıllarda karşımıza çıkan birtakım isimlerin, önümüzdeki periyotta de gündeme gelmeye devam edecekleri…